**.ขำขำ..ทำอะไรก็ผิดไปหมด**

ขำขำ ทำอะไรก็ผิดไปหมด

เหตุการณ์นี้ได้เกิดขึ้นในรถไฟขบวนหนึ่ง
ขณะที่วิลเลี่ยมเดินหาที่นั่งของตัวเองอยู่นั้น
ก็เห็นว่าที่นั่งของเค้าอยู่ติดกับผู้หญิงวัยกลางคนแต่งตัวดีคนหนึ่งแต่ว่าที่นั่งตัวนั้นไม่ได้ว่างเสียแล้ว เพราะมีหมาน้อยหลับอยู่บนเบาะที่นั่ง

"เออ..มาดาม ขอโทษน่ะครับ ที่นั่งของผมตรงนี้ครับ" วิลเลี่ยมเอ่ย

"อะไรกั๊น!" เธอขึ้นเสียงใส่ "ไม่เห็นหรือไงย่ะว่าลูกฉันนอนหลับอยู่"

วิลเลี่ยมตะลึงงันไปพักหนึ่งไม่รู้จะทำยังไง
ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วย ก็เลยคิดว่าจะเดินไปรอบรถไฟซักรอบหนึ่ง
เผื่อเจ้าหมามันจะตื่นแล้ว เธอจะได้ไม่อ้างแบบเดิมอีก
เขาเดินวนไปวนมาจนเหนื่อย ในที่สุดรถไฟก็มาหยุดที่สถานีถัดไป
แล้วเผอิญเจ้าหมาน้อยก็ตื่นพอดี เขาจึงเดินไปหาหญิงคนนั้นอีกที

"คุณป้าครับ ผมนั่งได้หรือยังครับ ผมเหนื่อย
แล้วก็เมื่อยมากแล้วครับ" วิลเลี่ยมบอกอย่างสุภาพ

"ช่างไร้มารยาท" หญิงคนนั้นกรีดร้อง
"เธอว่าอะไรน่ะ เรียกฉันว่าป้าเหรอ"

เธอหลับตาเหมือนจะคิดคำด่า ในที่สุดเธอก็บอกว่า

"เธอเนี่ยตัวเหม็น เหงื่ยเยอะ แถมยังไร้มารยาท หยิ่งจองหองเสียจริง
พ่อแม่ไม่สั่งสอนเธอ"

วิลเลี่ยมทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว แต่ก็ไม่ว่าอะไร
เขาค่อยๆก้มตัวไปหยิบกรงนั้นขึ้นมาจากที่นั่งของเขา

มองหน้าเจ้าหมาน้อยแล้วบอกว่า "ขอโทษน่ะ"

แล้วเขาก็จับมันโยนออกไปนอกหน้าต่างรถไฟทันที
วิลเลี่ยมนั่งลงตรงที่นั่งของเขา แล้วไม่มองหน้าหญิงคนนั้นอีกเลย
ปล่อยให้เธอกรีดร้อง และสั่งให้ผู้โดยสารคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆกันช่วยเธอ
จัดการอะไรสักอย่างหนึ่งกับเขา

ทันใดนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่ง ลุกขึ้นชี้หน้าเขา
แล้วบอกว่า "แกนะแก แกทำอย่างนั้นได้ยังไง ไอ้คนไม่รู้จักคิด
ทำอะไร ทำไมถึงไม่คิดถึงผลที่ตามมาบ้าง ทำอะไรก็ผิดไปหมด"

ชายชราชี้ไปที่หญิงคนนั้นแล้วพูดต่อว่า

"ทำไมแกถึงไม่โยนยายแก่นี่ลงไปจากรถไฟแทนเจ้าหมาตัวนั้น"

________________________________________________________

                    ห้ามยายทำไม?

เย็นวันหนึ่ง ครอบครัวหนึ่งได้พาคุณยายที่ไม่ค่อยสบายไปที่สถานพักฟื้น และให้คุณยายพักที่นั่นเพราะหวังว่าคุณยายจะได้รับการปฏิบัติเอาใจใส่อย่างดี เช้าวันรุ่งขึ้น นางพยาบาลก็อาบน้ำให้คุณยาย ตามด้วยเสิร์ฟอาหารเช้าที่แสนอร่อย จากนั้นก็พาคุณยายมานั่งที่เก้าอี้ริมหน้าต่างเพื่อให้คุณยายได้เห็นวิวของสวนดอกไม้ ทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปด้วยดี แต่ไม่นานนัก คุณยายก็ค่อย ๆ เอียงตัวไปด้านข้าง นางพยาบาลสองคนรีบเข้ามาจับเธอและจัดให้เธอนั่งตรง ๆ
    

ทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปด้วยดี แต่ซักพัก คุณยายก็ค่อย ๆ เอนตัวไปอีกข้างหนึ่ง นางพยาบาลก็รีบกุลีกุจอเข้ามาจับเธอ และจัดให้เธอนั่งตรง ๆ อีก และก็เป็นอย่างนั้นไปตลอดเช้า

ต่อมา ครอบครัวของคุณยายก็มาเยี่ยมเพื่อดูว่าคุณยายปรับตัวเข้ากับบ้านใหม่ได้มั้ย “เป็นยังไงบ้างคะ พวกเขาดูแลคุณยายดีมั้ยคะ” ลูกหลานพากันถามไถ่

“พวกเขาดูแลยายดีมากเลยล่ะ” คุณยายตอบ “เสียอย่างเดียว เขาไม่ยอมให้ยายตด”